Μια Χριστουγεννιάτικη Ιστορία... (ετεροχρονισμένη)

24/12/1985. Παραμονή Χριστουγέννων.
Ώρα 08:00 και όλοι στο πόδι. Είμαστε στο χωριό.
Έξω χιονίζει. Το 'χει στρώσει και συνεχίζει να ρίχνει. Δε σταματάμε να χαζεύουμε από το τζάμι του σπιτιού. Είμαστε κατενθουσιασμένες με ένα χαμόγελο ως τ'αυτιά.
Φοράμε τα χοντρά μας ρούχα και κατεβαίνουμε στην κουζίνα.
Η γιαγιά με τον παππού έχουν ήδη ανάψει το τζάκι και ρίχνουν ξύλα μπόλικα για να ζεστάνει το δωμάτιο.
Η προετοιμασία έχει ήδη ξεκινήσει. Πρέπει να ετοιμαστούν τα καλούδια σήμερα, να είμαστε έτοιμοι για τη γιορτή! Αυτή τη μεγάλη γιορτή των Χριστουγέννων, της γέννησης του θεανθρώπου!
Τι χαρά, το τρανζίστορ παίζει μελωδίες γιορτινές, όλοι ψάλλουν Ωσανά...και μεις μαζί.
Η γιαγιά φέρνει μια μεγάλη λεκάνη και την τοποθετεί στη μέση της κουζίνας. Μέσα έχει φτιάξει το μείγμα για τα λουκάνικα: χοιρινό, πράσσο, αλάτι, πιπέρι και ποιος ξέρει τι άλλο. Αυτά καταφέρνω να αναγνωρίσω. Τα έντερα είναι φρεσκοπλυμένα και έτοιμα να γεμιστούν.
- Άντε τσούπρες, βοηθήστε και σεις στο γέμισμα, λέει η γιαγιά.
Κοιταζόμαστε μεταξύ μας με απορία, όμως με χαρά συμφωνούμε να συμμετέχουμε.
- Γιούπι! φωνάζουμε κι οι δυο.
Το γέμισμα ξεκινά και ολοκληρώνεται με το δέσιμο και κρέμασμα πάνω από το τζάκι.
- Κοίτα πόσο όμορφο το έφτιαξα παππού!!!
-Αριστούργημα! Μπράβο και στις δυο σας κορίτσα! συμπληρώνει ο παππούς.
Γεμάτες περηφάνια και ικανοποίηση τρέχουμε στο μπαμπά.
- Είδες τι ωραία που τα φτιάξαμε τα λουκάνικα μπαμπα;
Η μαμά μας κοιτά με την άκρη του ματιού της και χαμογελά.
Ο μπαμπάς φουσκώνει από περηφάνια, μα δεν εκδηλώνεται.
- Πάντα να βοηθάτε κορίτσια, μπράβο! μας λέει και κατευθύνεται προς την αποθήκη να φέρει μερικά ακόμη ξύλα.
Ο παππούς φτιάχνει χώρο στο τζάκι και ρίχνει μερικά καστανάκια.
Πάντα να μας περιποιηθεί.
Ήξερε πόσο λατρεύαμε τα κάστανα!
Θέλω να ουρλιάξω από ευτυχία. Η ατμόσφαιρα είναι ασυναγώνιστη.
- Μόλις τελειώσουμε τις υπόλοιπες δουλειές, θα βγούμε έξω να παίξουμε στο χιόνι, λέει η μαμά.
- Θα φτιάξουμε και χιονάνθρωπο; ρωτάει η αδερφή μου.
- Μα φυσικά! συμπληρώνει ο παππούς.
Τρέχω στο ψυγείο και αρπάζω ένα καρότο και δυο ελιές.
- Είμαι έτοιμη!
- Άντε κορίτσια, ντυθείτε καλά.
Και μεις, όλα χαρά ξεχυνόμαστε στο χιόνι..ένα ατελείωτο παιχνίδι ξεκινά!



Αυτή ήταν η δική μου Χριστουγεννιάτικη ιστορία που δεν είχα προλάβει να αναρτήσω, στο παιχνίδι της Αριστέας. Αλλά επειδή την είχα γράψει, ήταν κρίμα να μη τη δημοσιεύσω..