23.7.16

Σαν σήμερα... (προσωπικά...)

Έτος 1979.
Μήνας Δεκέμβριος, 4 μέρες ακριβώς πριν τα Χριστούγεννα.

Έξω βρέχει πολύ, το κρύο είναι τσουχτερό. Σπαράζει ο ουρανός και ουρλιάζει τόσο δυνατά που ακόμα και τα τζάμια τρίζουν.

Και συ... πίσω από μια ξύλινη κίτρινη πόρτα, ξαπλωμένη σε κατάλευκα σεντόνια, έφερνες στον κόσμο μια ζωή. Τη δική μου ζωή.

Με έσφιγγες στην τρυφερή, ζεστή αγκαλιά σου και με κοίταζες ώρες ατέλειωτες μέσα από τα μεγάλα και εκφραστικά σκούρα καστανά μάτια σου.. Δεν ήθελες να με αφήσεις στιγμή από δίπλα σου, ήθελες να με νιώθεις συνεχώς πλάι σου..

Με νανούριζες με μελωδίες, μου σιγοψιθύριζες το σ'αγαπώ.
Και γω, δεν ήθελα τίποτα άλλο εκτός από το να μου κρατάς το χέρι σφιχτά και να μου δίνεις δύναμη. Μόνο αυτό. Για μια ζωή.

Ήξερες πάντα πώς να με φροντίζεις, πώς να μου μιλάς, πώς να διώχνεις κάθε μου ανασφάλεια και φοβία. Ήσουν πάντα εκεί, πάντα δίπλα μου σε κάθε δυσκολία.

Δε βλεπόμασταν συχνά, μας χώριζε μια θάλασσα.
Βλέπεις, δεν είχα επιλέξει εγώ την οικογενειακή θαλπωρή. Είχα μια ζωή το φευγιό μέσα μου. Τίποτα δε με σταματούσε. Πείσμα. Έτσι θέλησα να πορευτώ.
Και συ, ποτέ δε στάθηκες εμπόδιο στα όνειρά μου, στις φιλοδοξίες μου, στα σχέδιά μου.
Αντιθέτως, με στήριζες σε κάθε τι.

Όμως, όπως ξαφνικά εσύ με έφερες στη ζωή εκείνη τη βροχερή μέρα, έτσι ξαφνικά σε πήραν από μένα οι άγγελοι εκείνο το ζεστό απόγευμα.

Έτος 2011.
Μήνας Ιούλιος. Ημέρα Σάββατο, 23.
Σαν σήμερα...

Δεν πρόλαβα ποτέ να σου πω πόσο πολύ σ'αγαπώ και πόσο θα σε αγαπώ κάθε μέρα που περνά. Δεν πρόλαβα να στο δείξω όπως θα ήθελα εγώ, να κάνω τις επιθυμίες σου πραγματικότητα όπως θα ήθελες εσύ.

Είμαι εδώ.
Μόνο που λείπεις εσύ αυτή τη φορά. Που να είσαι άραγε?
Μου λείπεις... Μου λείπουν τα βελούδινα δάχτυλά σου που μου χάιδευαν κάποτε τα μαλλιά, εκείνα που μου έσφιγγαν το χέρι σφιχτά, δίνοντάς μου κουράγιο. Μου λείπουν οι ζεστές σου ματιές και η γλυκιά φωνή σου. Μου λείπουν όλα σου.

Είσαι εδώ και είμαι και γω. Εγώ άνθρωπος και συ ένας άγγελος. Ο δικός μου άγγελος!
Σε κρατώ από το χέρι με όλη μου τη δύναμη να μη μου φύγεις ποτέ ξανά. Είσαι δίπλα μου, το ξέρω.
Για μια ολόκληρη ζωή, για όσο...









Μου λείπεις. Σ'αγαπώ.

19.7.16

το Χέρι...

Μια κατασκευή που έκανα πέρισυ το καλοκαίρι και πιστεύω έχει ενδιαφέρον, συν ότι γίνεται πανεύκολα!

Θα σας παρουσιάσω λοιπόν: το Χέρι!

Τα υλικά είναι 2..
Γύψος για κατασκευές και ένα πλαστικό γάντι...

























Εκτέλεση:
Ανακατεύουμε το γύψο με νερό και γεμίζουμε σιγά σιγά με προσοχή το γάντι πιέζοντας να κατέβει σωστά στα δάχτυλα ώστε να μην αφήσει κενό.

Στη συνέχια, αφού το έχουμε γεμίσει, το ακουμπάμε προσεκτικά να στεγνώσει.

































μόλις αρχίζει και σφίγγει, το τοποθετούμε στο τραπέζι ώστε να ισιώσει η βάση...






























Το αφήνουμε μια μέρα να στεγνώσει και αφαιρούμε σιγά σιγά το γάντι, κόβοντάς το σε κάποια σημεία με κοπίδι.
Προσεχτικά, γιατί είναι ευαίσθητος ο γύψος σαν υλικό και δεν θέλουμε να έχουμε κανένα ατύχημα.

































Σίγουρα υπάρχουν κάποιες ατέλειες, όμως με ένα γυαλόχαρτο, μπορείτε να το λειάνετε, όπως έκανα εγώ.
Κάτι που έκανα στη συνέχεια, είναι να το περάσω με στόκο, ώστε να καλύψω κάποιες μικρές τρυπούλες.

Και το αποτέλεσμα ήταν το παρακάτω..

































Tips:

  • Να χρησιμοποιήσετε γάντι σε no Small μιας και δοκίμασα και με medium και βγήκε πολύ χοντρό.
  • Μπορείτε να το βάψετε με spray σε όποιο χρώμα θέλετε, θα ήταν ωραίο ροζ-χρυσό.

4.7.16

Για όλα όσα συμβαίνουν...

Τι σημαίνει άραγε "καλός άνθρωπος";

Καλός άνθρωπος, σημαίνει...
Άνθρωπος με τρόπους.
Άνθρωπος με αξίες.
Άνθρωπος με ήθος.
Άνθρωπος που σέβεται.
Άνθρωπος που προσφέρει αφιλοκερδώς, χωρίς να του ζητηθεί.
Άνθρωπος που αγαπά.
Άνθρωπος που ξέρει να εκτιμά.
Άνθρωπος που ξέρει να συγχωρεί.
Άνθρωπος που ακούει.
Άνθρωπος που ξέρει να μοιράζεται.
Άνθρωπος που δέχεται τη διαφορετικότητα.
Άνθρωπος πονόψυχος.
Άνθρωπος με ελλατώματα.
Άνθρωπος δοτικός.
Άνθρωπος δίκαιος.
Άνθρωπος καθαρός στην ψυχή.
Και πολλά ακόμη με θετικό (+) πρόσημο.

Άραγε ο καθένας από μας, πόσο καλός άνθρωπος είναι;

Εγώ δεν ξέρω πόσο, ή αν είμαι καλός άνθρωπος... (αυτό ας το κρίνουν οι άλλοι)
Ξέρω μόνο, ότι θέλω να είμαι!

Ακούγοντας όλα αυτά τα δυσάρεστα γεγονότα που συμβαίνουν (και είναι πολλά δυστυχώς), στον κόσμο αλλά και δίπλα μας, αναρωτιέμαι:
Γιατί κάποιος να μη θέλει να είναι καλός άνθρωπος;

Είναι στάση ζωής; Φιλοσοφία ζωής; Κομπλεξισμός; Ανωτερότητα; Εγωισμός;
Τι από τα παραπάνω, ή μήπως τίποτα;

Ακόμα και να μη θέλουμε όμως να είμαστε καλοί άνθρωποι, τουλάχιστον ας κάνουμε μια προσπάθεια!
Πιστεύω αξίζει τον κόπο.


Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...