20.2.17

ο χορός των "φλαμίνγκο"...
























*
΄Ενας συννεφιασμένος ουρανός σε αποχρώσεις του ροζ... και σύννεφα να χορεύουν... ένα τραγούδι να συντροφεύει το ημίγλυκο κρασί που μόλις βάλανε στα ποτήρια τους... 

Η γνωριμία τους τυχαία σε ένα ballroom... εκείνη δασκάλα χορού κι εκείνος επίσης... τα βλέμματά τους συναντήθηκαν στο χορό του φλαμένκο που εκείνη χόρευε με πάθος... κάθε φορά έδινε όλο της το είναι... και κείνος τόσο μαγεμένος... την κοιτούσε με θαυμασμό και δεν παρέκλινε στιγμή από το να την κοιτάει... δεν μπορούσε να πάρει τα μάτια του από πάνω της... σε μια στροφή, εκείνη παραπάτησε και έπεσε πάνω του... και τότε ξεκίνησαν όλα...

- Είσαι πολύ ευγενικός.
- Και συ τόσο όμορφη! 
- Σου χρωστάω.
- Αύριο λοιπόν... θα σε περιμένω στο γυάλινο κτίριο στις 9:30...
- Θα έρθω.

Το γυάλινο κτίριο βρισκόταν στην άκρη της πόλης δίπλα στη θάλασσα... ένας χώρος με πολλές αίθουσες που οποιοσδήποτε μπορούσε να κάει κράτηση και να τον διαμορφώσει όπως τον επιθυμεί.

Η ώρα περνούσε... εκείνος μόνος στο γυάλινο κτίριο να αγναντεύει το πέλαγος... είχε διαλέξει την αίθουσα στο ρετιρέ... πάτωμα παρκέ σε σκούρο καφέ ξύλο και λευκό χρώμα στους τοίχους... ένα τραπέζι και δυο καρέκλες στο χώρο ήταν αρκετά... 
Το ρολόι έδειχνε 9:45 και εκείνος είχε αρχίσει να ανησυχεί...
Δεν άργησε να φανεί... η καρδιά της χτυπούσε δυνατά... δεν ήξερε τι να περιμένει... την κοίταξε στα μάτια και την προσκάλεσε για χορό... 

- Δέξου αυτό το δώρο από μένα.
- Με βρίσκεις απροετοίμαστη, ευχαριστώ πολύ!

Ένα ζευγάρι παπούτσια χορού και μια κόκκινη κορδέλα... εκείνος άρπαξε την κορδέλα και της έκλεισε τα μάτια... 

- Ήρθε η ώρα να χορέψουμε... 
- Ας χορέψουμε λοιπόν...

Ένας χορός συγκλονιστικός, γεμάτος ένταση και πάθος... τόσο πάθος που στο τέλος του χορού, τα χείλη της βρέθηκαν να ακουμπάνε τα δικά του...
Και τότε όλα άλλαξαν και για τους δυο... μια ζωή γεμάτη μυστήριο και ίντριγκες...

   



* δυο πράγματα εντυπωσιακά που αφορούν στα φλαμίνγκο: 
α) στέκονται στο ένα πόδι για να διατηρήσουν τη θερμοκρασία του σώματός τους και 
β) παράγουν κόκκινο γάλα!


12.2.17

Η κοιλάδα με τις παπαρούνες...

Αυτές οι μέρες που δεν έζησες ήταν μέρες γεμάτες πίκρα... και να σου πω την αλήθεια, καλύτερα που δεν ήσουν εδώ... γιατί τόση μιζέρια θα σου έπεφτε πολύ βαριά... γιατί αν έβλεπες με τα μάτια σου τα όσα δάκρυα έπεσαν στο πάτωμα, δεν θα το άντεχες... και είμαι σίγουρη γι'αυτό... 
























Αυτή η κοιλάδα με τις κατακόκκινες παπαρούνες θα τη βλέπω για πάντα στον ύπνο μου... ένα όνειρο που μας ενώνει και θα μας ενώνει για πάντα... και όσα χρόνια και να περάσουν θα θυμάμαι τα πάντα... γιατί ήθελα να αργήσεις κι άλλο... πόσο μισώ να με στήνουν... πόσο ανάγκη σε είχα σε πολλές μου στιγμές και συ ήσουν άφαντη... δεν ήσουν εκεί... κι ας ένιωθα την αύρα σου τριγύρω...

Όχι, φυσικά και δε σε μισώ... ίσα ίσα που σε αγαπώ κάθε μέρα και πιο πολύ... μα αφού το ξέρεις, πώς να κρυφτώ από σένα... όλα τα νιώθεις, όλα τα βλέπεις... ακόμα και όταν μια θάλασσα μας χώριζε, εσύ πάλι ήξερες... πριν από μένα...

Αυτός ο κόσμος δεν θα αλλάξει ποτέ... όλοι θα παραμένουν ίδιοι... άλλοι με την καλοσύνη τους και την ανθρωπιά τους και άλλοι με το μίσος και την κακία τους... γιατί οι άνθρωποι δεν αλλάζουν με τον καιρό... αντί να καλυτερεύουν, χειροτερεύουν... όπως και οι εποχές... διανύουμε τη χειρότερη όλων... για πόσο ακόμα θα κάνουμε υπομονή... όχι, δεν θα γίνω όμοιά τους... δεν το θέλω, δεν το έμαθα... και αν με ρώταγαν αν θα άλλαζα, όχι θα απαντούσα...

Είμαι αυτή που ήξερες ή δεν ήξερες... ακόμα θα τρέχω στα λιβάδια και θα μαζεύω λουλούδια... μακρυά από όλους κι από όλα... εγώ και η φύση... εγώ και τα λουλούδια μου... εγώ και ο εαυτός μου... 

Αυτή η κοιλάδα με τις παπαρούνες, θα με συντροφεύει για μια ζωή!


5.2.17

Τα φασολάκια...
























Κάποτε τα φασολάκια για μένα ήταν ένα φαγητό απλησίαστο. Μη με ρωτήσετε γιατί, ειλικρινά δεν ξέρω να σας απαντήσω. Είχα απλά "σκαλώσει", όπως και με τα γεμιστά π.χ.
Πλέον αποτελεί για εμένα ένα δροσερό φαγητό που είναι θρεπτικό και μια εναλλακτική του να φας κάποιο όσπριο.
Παρακάτω σας δίνω τη δική μου συνταγή και ελπίζω να σας αρέσει.

Συνταγή

  • Αρχικά καθαρίζουμε τα φασολάκια και τα ξεπλένουμε καλά με νερό.
  • Καθαρίζουμε ένα καρότο και το κόβουμε κομματάκια.
  • Στο μπλέντερ χτυπάμε δυο καθαρισμένες ντομάτες και ένα κρεμμύδι.
  • Πλένουμε και τεμαχίζουμε μια κόκκινη πιπεριά.
  • Καθαρίζουμε 4-5 μικρές πατάτες και τις κόβουμε στη μέση.
  • Μπορούμε να προσθέσουμε δυο κολοκυθάκια και μια μελιτζάνα - κομμένα σε κομμάτια.

Σε μια κατσαρόλα, ρίχνουμε λίγο λάδι (ίσα να κρυφτεί ο πάτος) και ανάβουμε το μάτι σε δυνατή φωτιά.
Μόλις ζεσταθεί, ρίχνουμε μέσα αρχικά τα φασολάκια να τσιγαριστούν λίγο και στη συνέχεια τα υπόλοιπα υλικά μας. 
Αλατοπιπερώνουμε και προσθέτουμε λίγο ρίγανη και μαϊντανό.
Ανακατεύουμε συχνά για να μην αρπάξουν και προσθέτουμε ένα ποτήρι νερό. 
Θέλουμε τα υγρά να έχουν σχεδόν σκεπάσει την ποσότητα του φαγητού. 
Ρίχνουμε ακόμη λίγο λαδάκι.

tip: για έξτρα νοστιμιά, προσθέτουμε έναν κύβο λαχανικών

Αν χρησιμοποιούμε χύτρα, ο χρόνος μαγειρέματος είναι 20 λεπτά.

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...