Κριστμας στορυ!

Και μέσα στο σκοτάδι, ακούστηκαν ξάφνου δυο φωνές..

-"Ξύπνα γρήγορα!"
-"Τι συμβαίνει βραδιάτικα?"
-"Είδα ένα περίεργο όνειρο... θες να ακούσεις?"
-"Λέγε λοιπόν! Με ξύπνησες που με ξύπνησες!"

-"Ήτανε λέει Χριστούγεννα και έξω έριχνε χιόνι.. πολύ χιόνι.. τόσο πολύ, που δεν έβλεπες μπροστά σου.. εγώ καθόμουν πίσω από το τζάμι του παραθύρου στο σαλόνι και χαζολόγαγα πίνοντας ένα ζεστό Glühwein.. το ένα ποτήρι έφερε το άλλο μέχρι που έγινα ντίρλα.. τότε ξεκίνησαν όλα!"

Χτυπάει το κουδούνι και ανοίγω χωρίς σκέψη. 

Αντικρύζω ένα μικρό παιδάκι, θα 'ταν δε θα 'ταν 8 ετών.

-Γειά σας, μου λέει, Με λένε Ρότζερ και ήρθα επίσκεψη από μακρυά.

-Πόσο μακρυά? Και γιατί εδώ? ρώτησα.

-Γιατί εδώ και καιρό είσαι κακόκεφος και δε γίνεται να είσαι έτσι. Είναι χρέος μου να σε κάνω να χαμογελάσεις. Σου έφερα ένα δωράκι, ορίστε, άνοιξέ το, τι περιμένεις!

Ανοίγω το πουγκί λινάτσας, ξετυλίγοντας τον κατακόκκινο βελούδινο φιόγκο που το κοσμούσε.

Ξάφνου το δωμάτιο πλημμυρίζει με χρυσόσκονη και μουσικές.. τόση πολλή χρυσόσκονη δεν είχα ξαναδεί! Σκέτη μαγεία! Και οι Χριστουγεννιάτικες μελωδίες τόσο γλυκές, που άγγιξαν ευθύς αμέσως την ψυχή μου.

Και τότε χαμογέλασα και τα μάτια μου άστραψαν.. και το παιδί εξαφανίστηκε.

Ναι, είχε καταφέρει να με κάνει να χαμογελάσω ξανά, να νιώσω τη μαγεία των Χριστουγέννων, κάτι που είχε λείψει για χρόνια..

-"Μα πες μου, δεν είναι απίστευτο?"

-"Για να σε δω...μα ναι, εσύ ακόμα χαμογελάς!"

-"Σ' αγαπώ!"

-"Και γω πολύ! Κοιμήσου τώρα, αύριο έχουμε πρεμιέρα!"

Καλές γιορτές με υγεία, αγάπη 

και μαγεία στις ζωές μας!!!