Τα βερικοκόκουτσα που έγιναν λικέρ!

Μια φορά κι έναν καιρό ήταν μια βερικοκιά.. Αυτή η βερικοκιά ζούσε σε μια αυλή.. Η μόνη της παρέα ήταν μια τζιτζιφιά, μια γαρδένια και πάμπολλες τριανταφυλλιές..
Κάθε καλοκαίρι έβγαζε τους καρπούς της, ήταν τόσο μα τόσο πλούσια! Συναγωνιζόταν με τη τζιτζιφιά για το ποια από τις δυο θα βγάλει τους περισσότερους καρπούς!! Φέτος νικήτρια ήταν η βερικοκιά, όχι μόνο γιατί έβγαλε περισσότερους καρπούς, αλλά γιατί οι καρποί της αξιοποιήθηκαν δεόντως!
Η μικρή δεσποινίς της οικογένειας (εγώ δηλαδή, -όχι και πολύ μικρή- χιχι) θέλησε να τη βοηθήσει.. Δεν άντεχε να τη βλέπει να υποφέρει από το βάρος των καρπών.. Έτσι κάθε μέρα μάζευε και από μια λεκανούλα βερίκοκα.. "Σε ευχαριστώ πολύ μικρή δεσποινίς", είπε η βερικοκιά.. Μάζεψε τόσα πολλά που δεν ήξερε τι να τα κάνει όλα αυτά!!! Πέντε άτομα ζούνε στο σπίτι, πόσα βερίκοκα να μπορούν να φάνε? Έτσι, χάρισε αρκετά σε φίλους και συγγενείς.. Πολλά από αυτά φαγώθηκαν, ενώ άλλα αξιοποιήθηκαν δεόντως..
Έγιναν λαχταριστή μαρμελάδα, μη σας πω ασυναγώνιστη, ενώ τα βερικοκόκουτσα κρατήθηκαν σε δροσερό μέρος για να ξεκινήσει η παραγωγή του λικέρ. Τα βερικοκόκουτσα είχαν βαρεθεί να περιμένουν στο μπολάκι μόνα τους.. "Τι θα απογίνουμε?", αναρωτιόντουσαν κάθε πρωινό.. Έτσι ένα ζεστό και χαμογελαστό πρωινό, η μικρή δεσποινίς τα ξετρύπωσε και τα μετέφερε στον πάγκο της κουζίνας..
Εκεί έσπασε μερικά για να ελευθερώσει τον καρπό τους που είναι και το πολυτιμότερο συστατικό.. Στη συνέχεια, πήρε ένα μεγάλο γυάλινο βαζάκι και τοποθέτησε μερικά βερικοκόκουτσα και βερικοκοκαρπούς, περίπου 90, μαζί με 1,5 περίπου κιλό ζάχαρη.. Έτσι, τα βερικοκόκουτσα δεν ήταν πια μόνα, είχαν για συντροφιά τους τη ζάχαρη.. "Τι μοσχομυριστά που είστε", είπε η ζάχαρη. "Είσαι πολύ γλυκιά!" είπαν τα βερικοκόκουτσα...
Η μικρή δεσποινίς τα τοποθέτησε σε ένα σημείο ψηλό στην αυλή του σπιτιού για να απολαμβάνουν τη θέα. Έπρεπε να μείνουν στον ήλιο για περίπου 40 μέρες.. Κάθε απόγευμα, η μικρή δεσποινίς τα περιποιόταν.. Τα ανακάτευε να λιώσει η ζάχαρη και το μείγμα να γίνει σαν ένα.. Οι μέρες περνούσαν και η ζάχαρη έλιωνε σιγά σιγά.. Δίψασε λιγάκι και ζήτησε λιγάκι κονιάκ για να δροσιστεί.. Η μικρή κυρία της πρόσφερε μια μικρή κουπίτσα κονιάκ και την άφησε πάλι για μια ολόκληρη εβδομάδα.. "Σε ευχαριστώ πολύ μικρή δεσποινίς", είπε η ζάχαρη. "Τώρα νιώθω πιο μοσχομυριστή από ποτέ, είμαι έτοιμη να χαιρετήσω τα βερικοκόκουτσα!", είπε ξανά η ζάχαρη.
Τα μπολ και σουρωτήρια είχαν πάρει θέση στην κουζίνα..
"Έι, περίμενε, πρέπει να πιούμε στην υγειά μας, άσε που είμαστε στην Κρήτη!", είπαν τα βερικοκόκουτσα στη ζάχαρη. Η μικρή κυρία, τα κέρασε 1,5 λίτρο ρακί! Τα βερικοκόκουτσα και η ζάχαρη έδειχναν να το απολαμβάνουν! Λιώμα γίνανε!! Μεθύσανε τόσο που χαρίσανε το χρώμα τους στη ρακί! Ήταν η ώρα του αποχαιρετισμού...
Η παραγωγή του λικέρ είχε ολοκληρωθεί.. Τοποθετήθηκε στα μπουκάλια και περιμένει πια να καταναλωθεί.. Αυτή λοιπόν ήταν η ιστορία των βερικοκόκουτσων που έγιναν λικέρ!!

by Evonita